Obłoki przychodzą, odchodzą, błądzą nade mną. A cóż mnie one obchodzą, gdy ciemno? Czym żyje każde żyjątko? Trwaniem! A ja […]

Na ulicy Vaugirard pewnie deszcz i mgła, grudzień. A ja myślę sobie, że Tyś tamtędy szła, przez odludzie. Pójdziesz przez […]

Żadne wiersze tu nie pomogą alkohol ani łzy: pójdziemy inną drogą — ja i ty. Ale wiersz się sączy i […]

Anka, to już trzy i pół roku, długo ogromnie, a nie ma takiego dnia, takiego kroku, żebym nie wspomniał o […]

Ach, myśli opętane, bezładne, bezradne! Ach, słowa niepojęte twardego wyroku! Przez wicher sie przedzieram, wśród wichru upadnę, jak wicher huczy […]

Moja córka, moja córka umarła!… Jak sercu powiedzieć: nie płacz, kiedy rozpacz serce przeżarła, a to serce wyrwać i zdeptać. […]

Władysław Broniewski SŁOWO O STALINIE III „Rewolucja – parowóz dziejów”… Chwała jej maszynistom! Cóż, że wrogie wiatry powieją? Chwała płonącym […]

On dla mnie nie był przechodniem, ja o nim wiedziałem niemało: jak przez głowę ściągało się spodnie i jak życie […]

Druga w nocy. Nie mogę spać i żonie spać nie daję. No! – spać nie mogę na „psiamać”, a lipiec […]

I znów jak wczoraj będzie lało, a sercu zda się: już tak zawsze… listopad, tragik oszalały, umiera w chmur amfiteatrze. […]

Córeczko miła, ja z więzienia do ciebie piszę list. Ponuro wieczór w noc się zmienia, od dworca słychać świst, za […]

Słońce mnie piekło w Uzbekistanie, w Persji i w Palestynie – i pierwsza myśl : niech zginie! a druga myśl: […]

Bardzo rozsądnie mówi żona: „Noc późna. Rzuć już te wiersze…”, a noc majowa, noc nieznużona kołysze się w ciepłym wietrze. […]

Obudziłem dobrego pisarza, byłem trochę zawiany; to się zdarza, jestem z tego przesadnie znany. Obudziłem go w dobrym celu i […]

Ja chcę wdychać warszawskie powietrze, w tym powietrzu jest moje żona, puszczona z dymem po wietrze. Powietrze – to ona. […]