Zbigniew Herbert –
1924-1939
– Urodzony 29 października 1924 we Lwowie. Ojciec – Bolesław,
prawnik, dyrektor banku, profesor ekonomii.
Matka, Maria z domu Kaniak.
– Rozpoczęcie nauki w gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego.
1939-1944
– Lwów. Kontynuacja na tajnych kompletach rozpoczętej przed wojną nauki
w gimnazjum, matura (1943).
– Rozpoczęcie studiów polonistycznych na konspiracyjnym Uniwersytecie
Jana Kazimierza.
– Przynależność do Armii Krajowej, ukończenie tajnej szkoły podchorążych
– Praca zarobkowa – jako karmiciel wszy w produkującym szczepionki
przeciwtyfusowe Instytucie prof. Weigla; handel.
– Pierwsze utwory literackie.
1944-1948
– Przed powtórnym wkroczeniem Armii Czerwonej do Lwowa (1944)
udaje się do Krakowa. Po zakończeniu wojny podejmuje studia
na Akademii Sztuk Pięknych(1945)
oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Udział w wykładach z filozofii. Studia w Akademii Handlowej,
ukończone ze stopniem magistra ekonomii (1947).
1948-1949
– Pobyt w Sopocie (1948) i w Toruniu (1949).
– Kontynuacja studiów filozoficznych (u prof. H. Elzenberga)
i prawniczych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
– W 1949 uzyskuje tytuł magistra praw.
– Pracuje w redakcji,,Przeglądu Kupieckiego” w Gdańsku, w gdańskim
radiu oraz w Banku Polskim w Gdańsku.
– Pierwsze publikacje w,,Tygodniku Wybrzeża” (pięć felietonów w cyklu
,,Poetyka dla laików”) i w,,Arkonie”.
– 1948 – wstępuje jako członek-kandydat do Oddziału Gdańskiego ZLP,
w tym samym roku występuje ze Związku.
– Początek współpracy z dziennikiem,,Słowo Powszechne” (1949), w którym
drukuje recenzje, a w latach 1950-1951 felietony pt. ,,Katarzynki”.
1950
– Od 1950 mieszka w Warszawie, gdzie studiuje filozofię na Uniwersytecie
Warszawskim.
– Odrzuca propozycję pracy w PAX-owskim liceum. Po eksmisji z
sublokatorskiego pokoju przenosi się do Brwinowa (do 1951).
– Debiut poetycki w tygodniku,,Dziś i Jutro”, gdzie ogłasza wiersze: ,,Napis”,,,Pożegnanie września”, ,,Złoty środek” (nr 37).
Z pismem tym stale współpracował do 1953, publikując także pod
pseudonimami: Patryk (krótkie eseje w 1950-1951) oraz Stefan Martha
(recenzje plastyczne i literackie
1952-53). Współpracował też w 1950-1953 z,,Tygodnikiem Powszechnym”,
w którym prowadził dział felietonowy,,Bez ogródek”,
a w 1952 z,,Przeglądem Powszechnym” (recenzje pod ps. Bolesław
Hertyński).
1950-1998
– Pracuje zarobkowo – kolejno – w charakterze ekspedienta w sklepie,
kalkulatora i chronometrażysty w Nauczycielskiej Spółdzielni
Pracy,,Wspólna sprawa”, ekonomisty-projektanta w Biurze Studiów i
Projektów Przemysłu Torfowego,
kierownika administracyjnego w Związku Kompozytorów Polskich (1956).
– W 1955 nawiązał współpracę z miesięcznikiem,,Twórczość” (do 1965)
oraz w 1956 ponownie z,,Tygodnikiem Powszechnym”.
– Od 1955 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983).
– W 1958 podróżuje po Francji, Anglii i Włoszech.
– 1963 – śmierć ojca.
– 1965/66 był kierownikiem literackim Teatru im. Juliusza Osterwy w
Gorzowie Wielkopolskim
– 1965-68 należał do zespołu redakcyjnego miesięcznika,,Poezja”.
– 1965-1971 podróżował po Francji, RFN, Grecji i Ameryce Północnej,
wygłaszał liczne odczyty, m. in. w 1969-70 wykładał jako visiting
professor na uniwersyteciew Los Angeles.
– W 1965 zostaje członkiem Akademie der Künste w Berlinie Zachodnim
i monachijskiej Bayerische Akademie der Schönen Künste.
– Członek Akademie für Sprache und Dichtung – Darmstad.
– W 1968 ożenił się z Katarzyną Dzieduszycką.
– W 1972 został przyjęty do Polskiego PEN Clubu (zrezygnował z
członkostwa w 1991).
– W 1974 prowadził zajęcia na Uniwersytecie Gdańskim.
– W grudniu 1975 należał do sygnatariuszy Memoriału 59, wyrażającego
protest przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji PRL.
– Od 1975 roku przebywał w Austrii, RFN i Włoszech.
– Po powrocie do kraju w 1981 wszedł w skład redakcji wydawanego poza
cenzurą pisma ZAPIS. Uczestniczył w ruchu związanym
z NSZZ Solidarność.
– W 1986 wyjechał do Francji i zamieszkał w Paryżu.
– W 1989 został członkiem SPP.
– 1990 – członek American Academy and Institute of Arts and Letters.
– 1990-1991 należał do rady redakcyjnej pisma,,NaGłos”.
– Wystosował list otwarty do prezydenta USA G. Busha w sprawie
obojętności na los Kurdów.
– W 1992 wrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie.
– Podpisuje oświadczenie redakcji,,Arki” w sprawie dekomunizacji
(,,Arka” 1992,nr 41).
– Na Uniwersytecie Łódzkim w 1992 odbywa się sesja naukowa poświęcona
twórczości Herberta.
– 1993 – członek Academy of Arts and Sciences.
– Włącza się aktywnie w publicystykę polityczną, współpracuje
z,,Tygodnikiem Solidarność”.
– 28 lipca 1998 – umiera po długiej chorobie.
Twórczość Zbigniewa Herberta (wybrane pozycje)
1956 – debiut:”Struna światła” (wiersze)
– dramat „Jaskinia filozofów”
1957 – „Hermes, pies i gwiazda” (wiersze i proza poetycka)
1958 – dramat „Drugi pokój”
1960 – dramat „Rekonstrukcja poety”
1961 – „Studium przedmiotu” (wiersze)
– dramat „Lalek. Sztuka na głosy”
1962 – „Barbarzyńca w ogrodzie” (eseje)
1969 – „Napis” (wiersze)
1974 – „Pan Cogito” (wiersze i prozy poetyckie)
1983 – „Raport z oblężonego miasta i inne wiersze”
1990 – „Elegia na odejście” (wiersze)
1991 – „Martwa natura z wędzidłem” (eseje)
1992 – „Rovigo” (wiersze)
1998 – „Epilog burzy” (wiersze)
Najważniejsze nagrody otrzymane przez Herberta
– Nagroda Pierścienia i tytuł Księcia Słowa, przyznana
przez Radę Naczelną Zrzeszenia Studentów Polskich
za całokształt twórczości poetyckiej (1961)
– Nagroda Fundacji Kościelskich w Genewie (1963)
– Nagroda Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1965)
– Austriacka nagroda Internationaler Nikolaus Lenau Preis (1965)
– Austriacka Nagroda im. Gottfrieda von Herdera (1973)
– Zachodnioniemiecka nagroda im. Petrarki (1978)
– Nagroda Literacka im. A. Struga (1981)
– Nagroda „Solidarności” (1984)
– Nagroda Poetycka im. M. Sępa-Szarzyńskiego (przyznawana przez redakcję
„W drodze” i Krąg Literacki „Wiązania”) (1984)
– 1993 – członek Academy of Arts and Sciences.
– Międzynarodowa Nagroda Pisarska Walijskiej Rady Sztuki
(nie przyjął ze względu na panujący w Polsce stan wojenny)
– Węgierska Nagroda Bethlena (1987)
– Nagroda im. B. Schulza, ufundowana przez amerykańską Fundację
Studiów Polsko-Żydowskich i amerykański PEN Club (1988)
– Nagroda PEN Clubu im. Komandora K. Szczęsnego (1989)
– Nagroda im. J. Parandowskiego (1990)
– Nagroda Jerozolimy (1990)
– Międzynarodowa nagroda Vilenica, przyznawana przez Stowarzyszenie
Pisarzy Słoweńskich (1991)
– Nagroda im. K. Wyki za tom esejów „Martwa natura z wędzidłem” (1993)
– Nagroda Krytyków Niemieckich za najlepszą książkę roku –
„Martwą naturę z wędzidłem” (1994)
– Nagroda T. S. Eliota przyznana przez
amerykańską Fundację Ingersoll (1995).
– Nagroda miasta Münster za tom „Rovigo” (1996)
(2 votes, average: 3,00 out of 5)