Groteska bardzo smutna

Niby kosmiczny delfin
niebem, które nazywasz różnie,
przebywa ziemską przestrzeń
apokalipsy ciało duże.

Zaiste, straszne jest,
gdy w oko spojrzy nagle
i jak twój głos i cień
wytrwałym pójdzie śladem.

Gdy ręką dotknie zimną
blasku chwiejnego pełną…
na próżno mówisz: siło,
niech ci otworzę niebo,

przepadnij, zostaw nas
u rzek niebieskich ściegu,
nie chcemy twoich gwiazd
i ognistego wieku.

Powracaj. Kiedyś w książce
na liter strojnym łańcuchu
stałaś grożąca jak Mojżesz
z gromem napiętym na łuku…

Czytelnik srebrny pod drzewem
święty – jak mówi pismo –
kruszył w śpiewaniu wersety
i wzywał: apokalipso.

Teraz – ty w górze straszna, my – nisko,
ty nas nie odczytasz, my ciebie
i wspólne nasze nazwisko
ku jakiej drodze nas wiedzie?

Jeśli nad ciałem gromnicznym
wołać nam wolno i ręce
składać na kolbę i krzyżyk,
czas kamienować niewdzięcznie –

nie daj, strzegący kresu,
by potem w kraju pszenicznym
nasze rumiane dzieci
bawiły się w apokalipsę.

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

O bardzo niegrzecznej literaturze polskiej i jej strapionej ciotce Pełna gracji, zacna, słodka, Żyła sobie stara ciotka. Bez zbytków, lecz i bez braku Miała swój domek na Szlaku. Oprócz […]...

Groteska Grom się nagle stoczył. Dym za nim frunął, złąmany trzasnął jak patyk. Drgnął nieboskłon jak przerażone oczy, Zanim się rozpadł […]...

Smutna Smutna Niebo, pod którym ty jesteś. Świat z rzeczami zgaszonymi. Wzruszenie, choć łzy schną deszczem, nie będzie z nimi. Kto […]...

Symbole I (Niema, smutna harfa…) Niema, smutna harfa, na Zorzy podmuchy Czekająca, ma dusza – pokorna jak święci I nie dbająca wcale, iż jest w […]...

Guillaume Apollinaire – *** (Dusza jest smutna…) Dusza jest smutna wraca zima Serce nie umie nic wyrazić Może niczego nigdzie nie ma Zima miłości grób wymarzły I […]...

Tak bardzo cię kocham Tak bardzo cię kocham Mówiłam o tym wodzie Która biegła Po ostrym żwirze Mówiłam o tym Promieniom słońca To harfa […]...

KSIĘŻYCOWE UPOJENIE – I. NOC Ogniem pulsuje noc, a mrok, ów gwiazd wielbiciel, Ledwie kołysze się pod szumnej ciszy prąd; Na marmur okna padł księżyca […]...

Błogo bardzo sławił będę ten dzień Błogo bardzo sławił będę ten dzień, Kiedy na nowo się narodzę, Nawet gdy to będzie śmierci mej dzień, Może jednak […]...

Wierszyk, który sam autor uważa za nie bardzo mądry Niech mi kto wreszcie powi – Diabłów kroć sto tysięcy! – Czemu się tak nerwowi Stajemy coraz więcej? Długom to […]...

To najdalsze Nasze drogi się nie kończą Wierni pulsującym słońcom Po najdalszy świt Wędrujemy, omijamy Świat bez okien, świat zastany Jednakowych dni […]...

Dedal i Ikar Mówi Dedal: Idź synku naprzód a pamiętaj że idziesz a nie latasz skrzydła są tylko ozdobą a ty stąpasz po […]...

Wiersz księżycowy W księżycowy wniknąć chłód, Wejść w to srebro na wskroś złote, W niezawiły śmierci cud I w zawiłą beztęsknotę! Był […]...

Za tyle lat Za tyle lat na ile będę wyglądać o ile dojrzeją do mówienia o nich za tyle lat powrócę popatrzeć na […]...

Patrz, wszystkie palce Patrz, wszystkie palce tego drzewa (kochanie) mają Dłonie, a wszystkie dłonie mają ludzi; i Każda poszczególna osoba jest (moja miła) […]...

Błękit i kamień Cóż się dziwić błękitowi, cóż się dziwić kamieniowi, Myśmy wszyscy sobie bliscy, myśmy wszyscy jednakowi. Nasze oczy wypłakane nie zagoją […]...

Smutne wyznanie Smutne wyznanie Najczystsze światło jest gdy świta I przecież przyjdzie ta chwila W oddali zginie ci mój obraz I pod […]...

Na białą kartę, co przede mną leży Na białą kartę, co przede mną leży, Miesięczna pełnia blaski swoje śnieży I drży, i lekkim cieniem się kołysze, I […]...

Dla ciebie Dla ciebie – może śpisz teraz, w chmurze wełnianych snów – piszę nie tylko ten wiersz. Dla ciebie, zwycięskiej, uśmiechniętej, […]...

Niespodziane spotkanie Jesteśmy bardzo uprzejmi dla siebie, twierdzimy, że to miło spotkać się latach. Nasze tygrysy pija mleko. Nasze jastrzębie chodzą pieszo. […]...

Przyjacielowi w drodze Patrzysz nisko i spojrzenie srebrne oczu twoich jest radosnym światłem w drodze naszej odmierzanej sercem jak księżycem. Puszyste od wiatru […]...

Dwa hotele (fragm.) Letnia noc była w stogach. Pod gwiazdami. Oglądałem je długo. Najdłużej. Mógłbym nie oglądać. Wystarczyło przewrócić się na brzuch. Wystarczał […]...

Złoto Tygrysów – Na jego ślepotę Niegodny gwiazd i ptaka, co szybuje W głębię błękitu, tak teraz tajemną, Zawiłych linii, ukrytych przede mną, Z których kto […]...

Do zmarłej Pusty po tobie powietrza słup oczy mi mrozem przekłuł; dochodzi do mnie świergot twych stóp gołębich: szelest sukni najlżejszy, korali […]...

Wybrańcy gwiazd To nie anioł to jest poeta nie ma skrzydeł ma tylko upierzoną prawą dłoń bije tą dłonią w powietrze ulatuje […]...

Wrażenia z wycieczki do muzeum A tu widzimy bohatera: jakże podobny w swym milczeniu do światła uśpionego teraz cieniem wspartego na ramieniu daty – co […]...

Tak Pierwsza Komunia z białą kokardką jak w śniegu z ogonem ptak ufaj jak chłopiec z buzią otwartą Bogu się mówi […]...

Ballada czarnoksięska Pod sierpem żółtej źrenicy ludzkiej, jastrzębiej czy kociej, na słowie wyjętym z gwiazdozbiorów nocnych żałobny utknął paznokieć. Rysę na dźwięku […]...

Nasze spotkanie [Nasze spotkanie] (przełożył M. Jagiełło) Nasze spotkanie, co tu dużo kryć, to było co, jak żywiołowa klęska, ale zaczęlimy ze […]...

Na noże Dzika gra! Straszna gra! Oczy płoną! Serce gorze! Który? Dwóch nas być nie może! Albo ty – albo ja. Raz-dwa, […]...

Przestój Słyszałem, jak to w niektórych kręgach powiadają Że w Armagh kosi się siano Na tydzień ledwie przed bożym Narodzeniem, Że […]...