Polska poezja

Wiersze po polsku


Postój

Stanęliśmy w miasteczku gospodarz Kazał stół wynieść od ogrodu pierwsza gwiazda Zapłonęła i zgasła łamaliśmy chleb Słychać było świerszcze w […]

Nauczyłaś mnie patrzeć

1. Znałem tylko pozór rzeczy skórę przedmiotów Kalejdoskop i moi przyjaciele malarze nauczyli mnie układać świat z płaskich kolorów Kruchy […]

Koniec

A teraz to nie będzie mnie na żadnym zdjęciu zbiorowym (dumny dowód mojej śmierci we wszystkich literackich tygodnikach świata) kiedy […]

Homilia

Na ambonie mówi tłusty pasterz i cień pada na kościelny mur a lud boży zasłuchany zapłakany płoną świece – blaski […]

Kaligula

Czytając stare kroniki, poematy i żywoty Pan Cogito doświadcza czasem uczucia fizycznej obecności osób dawno zmarłych Mówi Kaligula: spośród wszystkich […]

Białe oczy

Najdłużej żyje krew tłucze łaknie powietrza tężeje przezroczystość rozluźnia pulsu węzełek wieczorem rośnie słupek świtem pleśnieją usta coraz bliżej o […]

Las ardeński

Las Ardeński Złóż ręce tak by sen zaczerpnąć tak jak się czerpie wody ziarno a przyjdzie las: zielony obłok i […]

Jedwab duszy

Nigdy nie mówiłem z nią ani o miłości ani o śmierci tylko ślepy smak i niemy dotyk biegały między nami […]

Odpowiedź

To będzie noc w głębokim śniegu który ma moc głuszenia kroków w głębokim cieniu co przemienia ciała na dwie kałuże […]

Longobardowie

Ogromny chłód wieje od Longobardów Mocno siedzą w siodle przełęczy jak na krzesłach spadzistych W lewej trzymają jutrznie W prawej […]

Bajka ruska

Postarzał się car ojczulek, postarzał. Już nawet gołąbka własnymi rękami nie mógł zadusić. Siedział na tronie złoty i zimny. Tylko […]

Dusza Pana Cogito

Dawniej Wiemy z historii Wychodziła z ciała Kiedy stawało serce Z ostatnim oddechem Oddalała się cicho Na łąki niebieskie dusza […]

Przesłanie Pana Cogito

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę idź wyprostowany wsród tych co na […]

Strona 2 z 1212345678910...Last »