Przypowieść

Poeta naśladuje głosy ptaków Wyciąga długą szyję A wystająca grdyka Jest jak palec niezgrabny na skrzydle melodii Śpiewając wierzy głęboko Że przyspiesza wschód słońca Od tego zależy ciepło śpiewu I czystość wysokich tonów Poeta naśladuje sen kamieni Z głową w ramionach Jest jak kawałek rzeźby Oddychającej rzadko i boleśnie Śpiąc wierzy że on jeden Zgłębi tajemnicę istnienia I że bez pomocy teologów Chwyci w spragnione usta wieczność Czym byłby świat Gdyby nie napełniała go Nieustanna krzątanina poety Wśród ptaków i kamieni

(2 votes, average: 4,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Kto jest poetą Poetą jest ten który pisze wiersze i ten który wierszy nie pisze poetą jest ten który zrzuca więzy i ten […]...

Przypowieść Rybacy wyłowili z głębiny butelkę. Był w niej papier, a na nim takie były słowa: „Ludzie, ratujcie! Jestem tu. Ocean […]...

Przypowieść Matce Pan Bóg uśmiechnął się i wtedy powstała ziemia, podobna do jabłka złotego i do zwierciadła przemian. Po niej powoli […]...

Przypowieść o królu Midasie Przypowieść o Królu Midasie Nareszcie złote jelenie Spokojne śpią na polanach A także kozły górskie Z głową na kamieniu Tury […]...

Przypowieść o emigrantach rosyjskich Było to w roku dwudziestym a może dwudziestym pierwszym przyjechali do nas rosyjscy emigranci bardzo wysocy blondyni o marzycielskich oczach […]...

Z „Uczty podczas dżumy” Gdy Zima, bohaterska dama, Jak rześki wódz prowadzi sama Kosmatą armię swą złowieszczą I mroźna huczy zawierucha – Na odsiecz […]...

Przypowieść o maku Na ziarnku maku stoi mały dom, Psy szczekają na księżyc makowy I nigdy jeszcze tym makowym psom, Że jest świat […]...

Świat jest taki mały Świat jest taki mały Świat ma tylko dwa piętra Na wyższym jesteś ty Obok stoi wieczność Ciemna Mozolnie po schodach […]...

Przypowieść Postawił diabeł Chrystusa na górze Cadillac i kazał mu spojrzeć w dół. Do nieba był tylko jeden krok, a w […]...

Dysonans Świat jest tak mały świat ma tylko dwa piętra na wyższym jesteś ty oddychasz ciężko obok stoi wieczność ciemna mozolnie […]...

Czułość Cóż ja z tobą czułości w końcu począć mam Czułości do kamieni do ptaków i ludzi Piwinnaś spać we wnętrzu […]...

Suplikacje Boże po stokroć święty mocny i uśmiechnięty iżeś stworzył papugę zaskrońca zebrę pręgowaną kazałeś żyć wiewiórce i hipopotamom teologów łaskoczesz […]...

* * * (nie potrafię inaczej…) nie potrafię inaczej w środku ciała jest kot wygięty pragnieniem wołający o człowiecze ręce uspokajam go słowami kłamię o przedziwnych […]...

Bez granic Potoki mają swe łoża – I mają granice morza Dla swojej fali – I góry, co toną w niebie, Mają […]...

Nie potrafię inaczej Nie potrafię inaczej W środku ciała Jest kot wygięty pragnieniem Wołający o człowiecze ręce Uspokajam go słowami Kłamię O przedziwnych […]...

Te same usta Gdy nocą letni omdlewa znój, Twe usta szemrzą: „tyś mój, tyś mój”, Twe usta czynią tajemny znak, Abym całował je […]...

Przypomnienie II Tys byla dzieckiem…jam spojrzal w krynice Twojego serca i widzial, ze do dna Jest tak przeczysta i tak przepogodna Twoja […]...

203. Ach, jakże płonę! i nikt mi nie wierzy Ach, jakże płonę! i nikt mi nie wierzy, Nie, każdy wierzy mi, tylko nie ona, Najmilsza, której piękności nie zmierzyć; […]...

Letni zmierzch Byłem poetą uznanym więc dawno nie siedziałem tak zwyczajnie na trawie i trawa nie była uznana tylko zielona W oddali […]...

Wybrańcy gwiazd To nie anioł to jest poeta nie ma skrzydeł ma tylko upierzoną prawą dłoń bije tą dłonią w powietrze ulatuje […]...

Poprzez usmiech Do mnie przyjdziesz przygryzłszy wargi gdy już spłoniesz w zielonym ogniu książek moje ręce przytulą cię okrytego kurzem dróg których […]...

Wieczność WIECZNOŚĆ Odnaleziono w końcu! Ale co? Wieczność! Ona Jest morzem, co się łączy Ze słońcem. Dusza ma wiecznotrwała Spełnia twoje […]...

Ciało me wklęte w korowód istnienia Ciało me wklęte w korowód istnienia, Wzruszone słońcem od stóp aż do głów, Zna ruchy dziwne i znieruchomienia, Ktore zeń […]...

Świat Bóg się ukrył dlatego by świat było widać Gdyby się ukazał to sam byłby tylko Kto by śmiał przy nim […]...

O! Gustav Klimt (1862-1918), Judyta (Szczegół), Osterreichische Gallerie, Wiedeń O, usta na wpół rozchylone, oczy przymknięte, różowa sutka w obnażonej twojej nagości, Judyto! Z wyobrażeniem ciebie oni, biegnący do […]...

Bliskość ciszy Tak bardzo mi do ciebie Blisko Ta cisza zrozumiała Wszystko Poprowadziła Nas Od gniewu Ku drzewom W ptaków śpiew Wśród […]...

Trupięgi Kiedy nedzarz umiera, a smierc swoje proso Sypie mu na przynete, by w trumne szedl boso, Rodzina z swej ofiarnej […]...

Czym są lata? Czym jest nasza niewinność i czym nasza wina? Wszyscy są nadzy, nikt nie jest bezpieczny. Skąd płynie męstwo: rzecz bez […]...

O Troi 1 O Trojo Trojo archeolog przez palce twój przesypie popiół a pożar większy od Iliady na siedem strun – za […]...

Nad polem pustem Nad polem pustem, szerokiem, głuchem ćma ptaków czarną zawisła chmurą, krążą jak liście gnane podmuchem wiecznego wiru, kracząc ponuro. Pośród […]...