Kobieta Niestała
GIOVANBATTISTA MARINI (1569-1625)
Donna volubile
Seque il vento leggier, fabrica e fonda
Su le mobili arene e su le spume
Alpe sassosa intenerir presume,
E suda a coltivar selce infeconda;
Cerca dolcezza in fiel, fermezza in fronda,
In Libia fiori, i Etiopia brume,
Dal sol vuol ombra e de la Notte lume,
Scongiura l’aspe e persuade l’onda;
Consigliero l’insan, giudice il cieco,
Medico fa l’infermo, e trovar crede
Pieta nell Trace e verita nel Greco;
Acque a le fiamme e fiamme a l’acque chiede
Chi spera (instabil Donna, io parlo teco)
Dal tuo sesso incostante amore e fede.
Kobieta niestała
Chce lekki wietrzyk pochwycić, buduje
Dom na ruchomych piaskach albo pianie,
Myśli, że zmiękczy Alp skaliste granie,
Orząc krzemienie zdrowie sobie psuje;
Słodyczy szuka w żółci, drogi w bagnie,
W Etiopii mrozów, w Libii kwietnych pnączy,
Od nocy światła, cienia chce od słońca,
Żmiję przebłagać, tłum przekonać pragnie;
Sądzi, choć ślepy, radzi, choć szaleniec,
Leczy, choć chory, lub umyślił sobie
Znać litość w Traku, uczciwość w Hellenie;
Żaru od rosy, rosy chce od żaru,
Kto oczekuje (Pani, to o tobie)
Od płci twej zmiennej miłości i wiary.
przełożył Maciej Froński
(2 votes, average: 3,50 out of 5)