Polska poezja

Wiersze po polsku

⇒
⇒
Gońcy

Wiersz Gońcy

Słowo ślimaka na powierzchni liścia?
To nie moje. Nie wierz w to.

Kwas octowy w zapieczętowanej puszce?
Nie wierz w to. To nie jest autentyczne.

Złoty pierścionek ze słońcem?
Kłamstwa. Kłamstwa i zgryzota.

Szron na liściu, nieskazitelny
Kocioł, mówiący i trzeszczący

Do siebie na szczycie każdego
Dziewięciu czarnych szczytów Alp.

Zamieszanie w lustrach,
Morze roztrzaskujące ich jedyną szarość —-

Miłość, miłość, moja pora.

Tłum. Gower

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

  1. Szara ballada Nie czerń lecz szarość wszędzie Ta nić szara się przędzie Ona za mną, przede mną i przy mnie Ona rankiem […]...

  2. Siniec Kolor zbiega się w jedno miejsce, blady fiolet. Reszta ciała odsączona, Ma kolor perły. Morze wciska się morderczo W kanał […]...

  3. Przyczynek do statystyki Na stu ludzi wiedzących wszystko lepiej – pięćdziesięciu dwóch; niepewnych każdego kroku – prawie cała reszta; gotowych pomóc, o ile […]...

  4. Bezgwiezdny Zachód słońca zaślepiający dzień Moje oczy widzą złoto Ale wzrok zawrca w głąb Widzę tylko biblijną czerń, bez gwiazd Błękit […]...

  5. W dobie choroby Gdy szukam w lustrach niebios odbicia, Słońce powraca… Dwie są radości mojego życia: Miłość i praca. Tyś moje usta poiła […]...

  6. Miasteczko W dzień są owoce i morze, w nocy gwiazdy i morze. Ulica di Fiori to stołek wesołych kolorów. Południe. Słonce […]...

  7. Krajobraz Gwiazdy – łzy światła, opadła noc przez szyby wybite arkad… noc odpływa w nadgęstłą przestrzeń w czarnych, wodą cieknących barkach. […]...

  8. Złoto Tygrysów – Morze Morze. Młode morze. Morze, po którym Tułał się Odys i ów kupiec śmiały, Którego ludy Islamu przezwały Sindbadem Żeglarzem. Morze […]...

  9. Burza Czyś widział dziewczę, gdy na skale Stanęło w bieli nad falami I gdy w burzowej mgle zuchwale Morze droczyło się […]...

  10. Gdyby człowiek mógł wypowiedzieć Gdyby człowiek mógł wypowiedzieć to, co kocha, Gdyby człowiek mógł wznieść swoją miłość ku niebu Jak chmura w świetle; Gdyby […]...

Wiersz Gońcy - Sylvia Plath
« 
 »