Polska poezja

Wiersze po polsku

⇒
⇒
Wiem, ze w okienku

Wiersz Wiem, ze w okienku

Wiem, że w okienku twoim nie zobaczę
Zapalonego światła twoją ręką…
Wiem, że daleko drży kędyś i płacze
Echo, zbudzone twą smutną piosenką…
Wiem, że na cichą i białą tę ścianę
I cień twój nawet nie padnie ulotny…
A przecież wznoszę oczy zadumane,
Gdzie dom twój stoi pusty i samotny.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

  1. Wiem Już widziało się słyszało, przeczuwało, dotykało lecz nam było ciągle mało zamiast westchnąć czy powiedzieć nam się chciało, chciało wiedzieć […]...

  2. Nie wiem Nie wiem jak brzmi imię starej kobiety która wyszła właśnie na Balkon podlać kwiaty nie znam nazwy żadnego z nich […]...

  3. WIEM, ŻE CZASEM Wszechobecnym zwariowaniem Ciebie witam Życie moje – czarnosinych barw miraże W plotkach o nas, jakaś prawda jest ukryta – Niech […]...

  4. Nie wiem co kocham bardziej Nie wiem co kocham bardziej ciebie czy tęsknotę za tobą czy pocałunki czy pragnienie pocałunków pewne zaspokojenia myślałam że już […]...

  5. Nie wiem, gdzie jestes I Nie wiem, gdzie jestes i czy wielkie, czarne Twoje zrenice tak sie jeszcze pala, Jak ongi, w chwilach, dzis […]...

  6. Zapatrzony Zapatrzony, zapomniałeś, że tu jestem Nieobecny, oniemiały i daleki Zostawiłeś mnie w pół słowa W pół uśmiechu Tak wysoko uniesione […]...

  7. Już nie wiem, co poza mną było Już nie wiem, co poza mna było – czy żyłem kiedy?…czy kochałem?… Zda mi się, stoję za mogiłą – cóż […]...

  8. Bóg mnie opuścił – nie wiem czemu Bóg mnie opuścił – nie wiem czemu… Źle Mu w niebiosach! Wiem, że źle Mu… Ojciec mój tak swą śmierć […]...

  9. Wiem, z nagła się otworzy krąg Wiem, z nagła się otworzy krąg miłości naszej. Nieostrożny mej ręki ruch odpłoszy ciebie — wtedy odejdziesz. Każda rzecz, której […]...

  10. 101. Wiem dobrze, ile okrutnego żniwa Wiem dobrze, ile okrutnego żniwa Zbiera śmierć, która nigdy nie przebacza, Jak prędko na nas zapomnienie spływa, Jak krótko miłość […]...

Wiersz Wiem, ze w okienku - Maria Konopnicka
« 
 »