Polska poezja

Wiersze po polsku


Prośba

Czemuśmy się zgodzili na brzemię pokory? Na istnienia naszego – ból, krzywdę i strwon? Czemuśmy nie wyryli choćby kreciej nory, […]

Ludzie

Szli tędy ludzie biedni, prości – Bez przeznaczenia, bez przyszłości. Widziałem ich, słyszałem ich!… Szli niepotrzebni, nieprzytomni – Kto ich […]

DWOJE LUDZIEŃKÓW

Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie, O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie. Lecz w […]

ZMORY WIOSENNE

Biegnie dziewczyna lasem. Zieleni się jej czas… Oto jej włos rozwiany, a oto – szum i las! Od mrowisk słońce […]

Znikomek

W cienistym istnień bezładzie Znikomek błąka się skocznie. Jedno ma oko błękitne, a drugie – piwne, więc raczej Nie widzi […]

Strumień

Mrok się z mrokiem porównał, żałoba – z żałobą. Coś się chciało zazłocić, lecz zabrakło czasu. Zbył się strumień swych […]

Pan Błaszczyński

Ogród pana Błyszczyńskiego zielenieje na wymroczu, Gdzie się cud rozrasta w zgrozę i bezprawie. Sam go wywiódł z nicości błyszczydłami […]

Poeta

Zaroiło się w sadach od tęcz i zawieruch – Z drogi! – Idzie poeta – niebieski wycieruch! Zbój obłoczny, co […]

Tango

Ogień nasturcji – w ślepiach kota. Mgły czujnej wokół ciał zabiegi. Łódź, co odpływa w nic – ze złota! Żal […]

Wczesnym rankiem

Gdy ulice, stopami ludzkimi nietknięte, W słońcu porannym stoją dla nieba otworem, Nie poznaję drzew dawnych – takie są zaklęte, […]

Baśń

Strzeliło srebrne słońce Nad siną gór korono, Obłokiem purpurowym Na dwoje przekreślone. U samych progów lasu Lśnią rzeki blade tonie, […]

Śnigrobek

Kiedy las od ukąszeń zmór drzewnych pożółciał, Śnigrobek, błękitnawo zapatrzony w paproć – Wędrownie się zazłocił – z dali w […]

ZALOTY

Nędzarz bez nóg, do wózka na żmudne rozpędy Przytwierdzony, jak zielsko do ruchomej grzędy, Zgroza bladych przechodniów i ulic zakała, […]

Strona 1 z 1712345678910...Last »