Autor Emily Dickinson

I felt a Funeral, in my Brain, And Mourners to and fro Kept treading–treading–till it seemed That Sense was breaking […]

„Nadzieja” jest tym upierzonym Stworzeniem na gałązce Duszy – co śpiewa melodie Bez słów i nie milknące – W świście […]

Czy moja barka poszła na dno – Czy na sztorm natrafiła nagle – Czy na zaklęte wyspy Zawiodły ją posłuszne […]

Brodzić w Nieszczęściu – umiem – Przez każdy jego Strumień Albo Bagno przechodzę – Ale prztyczek Radości – I już […]

Emily Dickinson – 182 (If I shouldn’t be alive…/Jeśli nie będę już żyła…) If I shouldn’t be alive When the […]

Serce żąda Rozkoszy – najpierw – Potem – Zwolnienia od Bólu – Potem – tych krótkich Narkoz, Które cierpienie znieczulą […]

Jej gładkie słówka – tnące Ostrza – Tak wdzięcznie migotały – To Kość trącając – od niechcenia – To nerw […]

My River runs to thee — Blue Sea! Wilt welcome me? My River wait reply — Oh Sea — look […]

„Niebo” – to, czego nie dosięgam! Już jabłko na jabłoni – Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja – Jest „Niebem” – […]

Elizjum jest przez ścianę To ten sąsiedni pokój, W którym ktoś Bliski czeka Zbawienia lub Wyroku Ile hartu w Duszy […]

Odebranej ludziom dziś rano – Na ramionach mężczyzn dźwiganej – Bogowie wyszli na spotkanie – Wiedli ją z chorągwiami – […]

Grób – to nie mejsce na Zabawy – Za mało Przestrzeni – na nim – Nierówny Grunt – i wciąż […]

Szalone – Dzikie Noce! Przy Twoim boku Wiodłyby takie Noce W Rozkosz i Spokój! Cóż szkodzą – Wichry – Sercu […]

We never know we go,-when we are going We jest and shut the door; Fate following behind us bolts it, […]

Nadzieja – pierzaste stworzenie – Mości się w duszy na grzędzie – Śpiewa piosenkę bez słów – I zawsze śpiewać […]