Polska poezja

Wiersze po polsku



Posępny duch mój

Posępny duch mój… O, niech twoja ręka
O struny harfy potrącić pośpieszy;
Niech spod pieszczonych palców twych piosenka
Łagodnym szmerem ucho me ucieszy.
Jeśli w mym sercu tli choć skierka mała
Drogich nadziei – ten dźwięk ją dobędzie,
Jeśli łza jedna w tym oku została –
Spłynie – i w mózgu palić już nie będzie…

Lecz graj pieśń dziką, głęboką, co wzrusza,
Niech pierwszy akord weselem nie brzęknie:
Pomnij, minstrel, łez żądna ma dusza;
Gdy mi łzy nie trysną – serce moje pęknie…
Ach, bo to serce z dawna bólu syte,
Bezsenne, milcząc znosiło swą nędzę;
Dziś czas już skończyć – niech pęknie rozbite
Albo niech pieśni ulegnie potędze.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,00 out of 5)

Wiersz Posępny duch mój - Byron George Gordon