Polska poezja

Wiersze po polsku



Ikonka

IWAN BUNIN (1870-1953)

Иконка

Иконку, черную дощечку,
Нашли в земле – пахали новь…
Кто перед нею ставил свечку?
В чьем сердце теплилась любовь?

Кто осветил ее своею
Молитвой нищего раба,
И посох взял и вышел з нею
На степь в шумящие хлеба,

И, поклоняясь ветрам знойным,
Стрибожьим внукам, водрузил
Над полем пыльным, беспокойным
Убогий симбол божьих сил?

Ikonka

Ikonkę, czarną deszczułeczkę,
Wyorał z tłustej ziemi pług…
Kto kiedyś palił przed nią świeczki,
Kto miłość w sercu sycić mógł?

Któż swej modlitwy niebogatej
Słowami ją oświetlał, któż?
Kto ją ze swojej wyniósł chaty
W step, w te szumiące łany zbóż,

I, pokłoniwszy się gorącym
Wiatrom, kto palik w ziemię wbił,
Stawiając w polu ręką drżącą
Ubogi symbol bożych sił?

przełożył Maciej Froński


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 2,50 out of 5)

Wiersz Ikonka - Iwan Bunin