Co pozostaje

Co ci dolega? To tak, jakby w bezgłośnym domu zbudził się wschód twarzy,

Którą cierpkie zwierciadło zdawało się utrwalić. To tak, jakbyś wznosił ku

Ściśniętemu gardłu, gdy wysoka lampa i jej blask padały na ślepy talerz,

Dawny stół z jego owocami. To tak, jakbyś przeżywał na nowo swoje

Ucieczki w oparach poranka na spotkanie tak ukochanego buntu, tego

Buntu, który lepiej niż wszelka czułość umiał cię wspomóc i wywyższyć. To

Tak, jakbyś potępiał, podczas gdy twoja miłość spała, władczy portal i drogę

Co do niego wiedzie.

Co ci dolega?

Nietknięte nierzeczywiste w spustostoszonym rzeczywistym. Ich zuchwałe

Wybiegi otoczone wezwaniami i krwią. To co zostało wybrane i pozostało

Nienaruszone, od brzegu przeskoku aż po brzeg osiągnięty, nierozważna

Terażniejszość, która bezpowrotnie niknie. Gwiazda szalona, co podeszła

Zbyt blisko i która umrze przede mną.

Tłum. Krzysztof Andrzej Jeżewski

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Pożegnalny O, widzę ciebie, jak blask w pomarańczy, kiedy się ją rozkrawa – twoja cisza oświetlała źrenice z daleka, nie tknąwszy […]...

Do Tkliwość dotkliwa jak pożegnanie: Ty – nawet nie mówisz przez sen Ja – nawet przez sen nie przestaję milczeć Między […]...

Domus aurea I (Szedłem, mając za sobą…) Szedłem, mając za sobą fantazje Zachodów Z złotych żółwi na morzu, z chmur ognistych ptaków, Przez kraje nie dotknięte nigdy […]...

Noc „szczęścia” Była noc jasna gwiazd światłami, i wokół jakoś cicho było, i szczęście było między nami… I nagle wszystko się skończyło. […]...

Sto sonetów o miłości – I Matylda, imię rośliny lub kamienia lub wina, tego, co rodzi ziemia i czas, słowo, które wzrasta o świcie, w lecie […]...

Poezja Jedyny sposób żeby zachować spokój to mieć refleks, więc straszę cię niezdarnie lub zaskakuję pchnięciem noża. Modląca się modliszka zna […]...

Nic więcej Cóż tam zostało? Zwalony dom zwyczajne życie, podobne snom, i na cmentarzu matki mej grób i ziemia zdana wrogom na […]...

Chory muł Pewien muł Niedobrze się czuł, Więc poszedł do lekarza i rzekł: – Niech pan doktor mi da jakiś lek. Zapytał […]...

Bar na Stawach Mistrzowi Harasymowiczowi Jeszcze się z nocy kołysze miasto 8.15 na Stawach bar bramę otwiera wchodzimy tędy Ja i Hnatowicz Jan […]...

SCENA Z PRZYJĘCIA Powiedział: „Zostańmy tutaj Teraz kiedy pokój opustoszał I pokamasutrzmy się trochę Kiedy goście wychodzą A świt wkrada się Jak ktoś […]...

Rośnie mi legitymacja Kiedy odbieram legitymację ciężką jak kilof którym recenzenci kruszą skałę surrealizmu (szczególnie ciężko pracuje Andrzej Zieniewicz i Tadeusz Szyma, chciałbym […]...

Pochwała zapominania Bądź pochwalona dziuro w pamięci siostrzyczko opatrznościowa która ulżyłaś nam w drodze tyle się wysypało tak mało zostało gdyby nie […]...

Dla M Dotykasz życia Drżącymi strunami Ciepłem otaczającym śmierć Która gaśnie wśród Strumieni słów, pachnących Namiętną krwią uczucia Wśród samotności Wydzierasz duszę […]...

A kiedy A kiedy – kiedy po pogrzebie Zabiję – wiem to naprzód – strach, Z gruzów tych pocznę stawiać gmach, By […]...

Myśli dziewczyny Jest tak pięknie, że musiałem napisać do Ciebie z tej wieży list i udowodnić, że nie jestem wariatem: Ja tylko […]...

Żal Pościnano drzewa światowidom, ścięto głowy buntom dziecięcym, bo nie przyjdą anioły z ptasich puchów, nie przyjdą. Oto nóż szafotów do […]...

Sto sonetów o miłości – XVII Nie kocham cię tak, jakbyś była różą soli, topazem Albo strzałą z goździków propagujących ogień: Kocham cię, jak się kocha […]...

Mama płacze Mama płacze… Srebrne łezki W ukryciu ociera, A Cherubin je niebieski Na skrzydełka zbiera. Zbiera skrzętnie rozrzucony Klejnot przy klejnocie, […]...

Sonety do Orfeusza – XI Niejedna powstała reguła śmierci spokojnie-surowa, ujarzmiający człowieku, gdy trwasz przy łowach do czasu; lepiej niż siodło i sieć znam ciebie, […]...

Przez chwilkę żywy Mam ptaka w głowie i świnię w żołądku I kwiat w genitaliach i tygrysa w genitaliach I lwa w genitaliach […]...