Autor Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Był czas, gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci Budowano mu wieże, złociste ołtarze, Składano hołd o świcie – aż w […]

W kopule dębu gruzły błyszczą chore. Spada liść z perłą. Groźny to ornament! Dąb zasłabł – wykwit buja mu i […]

A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt się nie będzie tłumaczył, że nie mógł […]

Skrwawione ręce, opalone skrzydła – Anioł usłyszał – „Odejdź! nic nie wskórasz.” I już nie błyszczą srebrne w słońcu pióra, […]

Życie jest tak gwałtowne! Przerywa, nie słucha, napada, krzyczy, tupie, męczy, zmienia maskę, że aż sen ma gorączkę, śpiąc w […]

Angielko zacnego serca, która na bliskie już œwięta, Wybierasz powinszowania urzeczona nimi – zaklęta, Gdyż barwne sš i dziecinne – […]

Wicher chmury rozwiesza, szumi zapachami, park utonął w jeziorze, drzewa w wodzie milczą. Róża półmrok fiołkowy białą farbą plami, pies […]

Bór zastygł w kościół z żelaza i rdzy – w kopule niebo b3ękitne jak chabry niebieści blado słupów mrok popielny… […]

Budda głosił naukę swoją bez nadziei, Ezechiel z Jeremiaszem ciskali gromami Na żądze ludzkie, hienom podobne i wilkom, Wielki Sokrates […]

Szkicownik poetycki (1939) 14 Cóż znaczy ta legenda o paligenezie kwiatów, tylekroć powtarzana w szpargałach okultystycznych, jako rzecz dowiedziona, którą […]

Leszczyna się stroi w fioletową morę, a lipa w atłas zielony najgładszy… Ja się już nie przebiorę, na mnie nikt […]

Cichy Dzień. Dzień Przytułek. Litościwy szpital. Leży Pani, Ginąca Od Śmiertelnej Rany Ktoś Się Nad Nią Pochylił. Czy Śpi? Ktoś […]

Na niebotycznym modrzewiu, modrzewiu o lekkich włosach, który się w światła zarzewiu kołysze, i w złotych rosach wisi ptaszęce gniazdko […]

Nazwijcie ją, jak chcecie, Straszną czy Obłędną, Wojną Maszyn, Narodów czy Ras. Wszystko jedno, Gdyż mam już dla niej imię, […]

Wzgardziliœmy surowš ojczyznš i słodkš, kuszšcš obczyznš… W nieboszczyznę zapatrzeni, w jej gwiaŸdziste stropy, obracamy teleskopy. Maria Pawlikowska – Jasnorzewska […]