Autor Władysław Broniewski

Przyszłaś tak jak na cmentarz, no i po co? A w niebie ptaki skrzydłami łopocą, a w stawach rośnie mięta. […]

Moje drogi wieją na północ, moim włosom – siwizna fal, moje lądy – gwiazda i czółno, prędkie żagle napięte w […]

Matko moja! Cóż ja mogę powiedzieć?… Co ja myślę?… Złe żywioły przyszły mnie nawiedzić, jak burza na Wiśle. Zwątpienie? Rozpacz? […]

Dzień głodu, ognia, powietrza i wojny z dziejowej rodzi się nocy. Oto wołam, jak dawni prorocy, poeta w sercu swym […]

List piszę z bardzo daleka, z sąsiedniego pokoju, zza ściany, za którą czeka tyle trwogi i niepokoju. Piszę do ciebie […]

A z tej celi pustej i chłodnej trzeba będzie niedługo odejść, jeszcze spojrzeć w niebo pogodne, jeszcze spojrzeć za siebie-w […]

Pisać pod Tuwima? – nie chce się. Pisać pod Gałczyńskiego? – nic z tego. Ja bym napisał coś pod Broniewskiego, […]

Marychna! Modlę się do Ciebie. Jesteś w jakimś moim bezwyznaniowym niebie, a ja sobie tu chodzę po tym życiu, po […]

Prędzej, górniku, głębiej, górniku, węgla pokłady rąb, w twojej kopalni, na twym chodniku staje ojczyzny zrąb. Pod twym oskardem padł […]

Moje serce – serce fizyczne – jest przedmiotem lekarskich dociekań, i na ogół banalnie życzą mi, żebym stu lat doczekał. […]

Uliczką chodzą muzy i Idelfons Konstanty. Za dużo rządowych limuzyn, więc chciałbym uciec stamtąd, pomimo że sielsko-anielsko amorki różaną girlandą […]

Chciałbym czuć na mojej skroni twoich miękkich włosów zwoje, lilijowe ręce twoje chciałbym czuć na mojej skroni. Niech się głowa […]

Córeczko moja daleka, pusto, pusto koło mnie, serce krwawi i czeka, ono nie umie zapomnieć. Umarłaś, lecz niezupełnie: nadal razem […]

Mnie te brzozy tak się podobają, bo liśćmi tak bają i bają, te brzozy – to krzyże poległych, tak pięknych, […]

Umysł pracuje, talent pracuje, jak nigdy, i do czego się dopracowałem? – do krzywdy. Anie nie przyszła, Majka odeszła, widocznie […]